750.080In groen en rustig Noord-Bali
Na mijn hoognodige portie zon, zand en zee langs de zuidwestkust van Bali, was ik toe aan weelderige bergen, woeste watervallen en weidse kalmte. En die zocht ik in het noorden van Bali, in de regio Munduk.
Voor ik op een reis ga, duik ik graag in mijn moodboards op Pinterest en Instagram, om te kijken welke locatie mij visueel zo aanspreekt. De foto van een infinity pool, met in het midden een persoon voor een achtergrond van bergen, wolken of sterren komt regelmatig terug. Ik denk dat deze foto je, als écht visueel reiziger op Instagram, eigenlijk niet kan ontgaan, omdat een dergelijke foto zo vaak wordt gedeeld. Cliché misschien, maar toen ik naar Bali ging, moest en zou ik dus in het hotel verblijven met zo’n beroemde infinity pool; Munduk Moding Plantation. Wat daar nog meer te doen was zou ik eenmaal daar wel zien. Gelukkig is het er prachtig!
Munduk Moding Plantation
Tijdens mijn reis verblijf ik regelmatig in goedkope opties zoals hostels, en dus vind ik dat daar best één duur hotel tussen mag zitten. Het wordt Munduk Moding Plantation Nature Resort & Spa. Een luxe resort, opgericht door een Belgische familie op een oude, maar nog wel in gebruik zijnde, koffieplantage.
Vanaf Seminyak naar Bedugul wordt het steeds groener en rustiger. Uiteindelijk sla ik een paadje op wat eigenlijk amper een weg te noemen is, en ik vraag me af hoe het kan dat zo’n luxe hotel zo’n aggenebbis (armoedig red.) weggetje heeft. Gaan we wel goed? We rijden een parkeerplaats op waar ik al word opgewacht door twee hotelmedewerkers in beige pak en golfwagentje. En ik word de volle drie dagen gigantisch in de watten gelegd, beginnende met een welkomstdrankje, geurende bloemenketting en met bloemen en fruitschalen versierde suite. In het begin wel af en toe met een scheef oog, want ‘bent u echt alleen hier?’. Yep, dit blijkt meer een hotel voor een huwelijksreis.
De kamer is prachtig, zo ook het terrein en de omgeving. Je hebt zelfs uitzicht op de Balizee vanaf het restaurant, gelegen aan de infinity pool. Ook al is het nog ruim 40 minuten rijden naar de kust.
Het eten is heerlijk, maar houd er wel rekening mee dat er in de omgeving van het hotel niets is behalve natuur. Verwacht dus niet dat je ergens in de buurt goedkoop kan eten.
In de groene omgeving van Bedugul
De eerste dag bezoek ik de Ulun Danu Bratan Tempel, gelegen in het Bratan-meer en gewijd aan de godin van het water Dewi Danu. Ik realiseer me weer eens dat ik op basis van foto’s alleen een hele andere voorstelling van een plek creëer. Want ik verwacht dat de tempel meer in het midden van het meer ligt en groter is, wat niet het geval blijkt. Maar het wordt er niet minder mooi van, want het uitzicht, het klimaat en de sfeer is erg fijn.
Ook in de buurt van het resort, op ongeveer een uur rijden, ligt de Sekumpul-waterval, die mooier wordt gezegd te zijn dan de nabijgelegen Gitgit-waterval. En dus waad ik de volgende dag samen met twee hotelmedewerkers door rivieren, dalen we trappen af en beklimmen we rotsen om bij deze waterval te komen. De regen en waterval zorgt ervoor dat we doorweekt raken. En het is heerlijk. Eenmaal weer terug op de parkeerplaats na de hike begint het te stortregenen en schuilen we onder een afdak waar mie goreng en kopi Bali wordt verkocht.
De volgende, en laatste dag, ontwaak ik heerlijk uitgerust. Na een wandeling over de koffieplantage verlaat ik het resort. Maar wel met het plan hier ooit terug te komen! Ik stop nog bij de beroemde Handara Golf Resort Iconic Gate voor een typische Instagramfoto, om vervolgens mijn reis door Bali voort te zetten richting het groene hart; Ubud.
Over Maxime
Daar zat ik dan, als guppie trots dat ik naar de universiteit ging, in een klaslokaal op 31 oktober 2011. 'Oh, and in your third year of the bachelor South and Southeast Asian Studies, you follow one semester abroad,' sprak de gastspreker tijdens de Open Dag van Universiteit Leiden. 'Dat wordt hem dus niet..,' zeiden mijn ouders teleurgesteld, omdat ze dachten dat ik daardoor zou afhaken. 'Dacht het dus wel!'. Want stiekem was dit de reden dat ik voor deze studie koos. Ik wilde de wereld verkennen.
Van augustus 2014 tot februari 2015 noemde ik Yogyakarta mijn thuis en studeerde ik aan Universitas Gadjah Mada. Het voelde ook als thuiskomen. Misschien kwam dit door de vele verhalen van mijn opa over ‘zijn Indië’, de nasi goreng van mijn oma, mijn liefde voor de natuur en mijn interesse naar culturen. En omdat ik na twee jaar Indonesië te hebben bestudeerd het land en al dat zij is redelijk goed kende, inclusief de taal. Maar de dag kwam dat ik weer naar Nederland moest, mijn andere thuis.
Na drie jaar lang heimwee kwam daar mijn laatste zetje om terug te gaan naar waar ik ooit mijn hart verloor: de bruiloft van een vriendin! Een maand lang reis ik door mijn tweede thuisland en verken ik voor mij onbekende gebieden: Bali, Lombok, en de eilandjes daar tussenin.
