Werken en lachen in Jakarta

Werken en lachen in Jakarta

door Rolf Tjalsma

Werken en lachen in Jakarta gaan hand in hand. Absurde situaties zijn de orde van de dag, en gelukkig maar, want dat zijn de smog en de files ook. Soms kan het enorm frustrerend zijn, door culturele verschillen lijk ik onprofessioneel en zij incompetent. Ik vraag me af wat de filosoof Kierkegaard anders zou hebben geschreven als hij in het hedendaagse Jakarta woonde ten tijde van het bedenken van de term absurdisme.

Het begon al op de eerste dag van mijn stage, maandag 3 februari 2013. 's Ochtends vroeg kreeg ik van mijn baas een sms of ik naar Eastern Promise kon komen, een van de vijf eetcafé's die hij bezit. Ik heb jaren achter een bar gestaan in Nederland, maar daarvoor dacht ik niet in Jakarta aangenomen te zijn.

ZELF NAAR Indonesie?

Bekijk alle 233 reizen naar Indonesie

Met enkele vraagtekens boven mijn hoofd stapte ik in een taxi en reed naar het café, op maandagochtend. Eenmaal daar kwam ik erachter dat de Superbowl bezig was. De kroeg was vol en ik zag voornamelijk Indonesiërs, de meesten aan de drank, op maandagochtend. Ik vond mijn baas aan een tafeltje. Tegenover hem zat een andere Nederlander. Ze hadden het over het golfmagazine dat ik uit de grond moest stampen voor mijn stage.

Het bleek een werkgesprek te zijn, en wat is daarvoor een betere plek dan een dranketablissement op maandagochtend terwijl het vol zit met jubelende American footballfanaten.

Gedurende mijn verblijf in het café vroeg ik me continu af of alle lokale mensen met rode shirtjes bewust voor de San Francisco 49'ers waren, of dat ze de kleur rood hadden uitgekozen omdat dit geluk brengt volgens Aziatisch geloof. Ik ben er nooit achter gekomen.

Al snel kwam ik erachter dat het in Indonesië niet gek is om af te spreken in een café of een restaurant voor een meeting. Sterker nog, van de vele meetings die ik heb gehad waren er maar een handvol op kantoor.

Een van de meest verbazingwekkende alledaagse problemen in Indonesië is corruptie. Het tast iedere laag van de bevolking aan, maar iedereen heeft er vrede mee omdat iedereen het doet. Zo ben ik ook weleens ten prooi gevallen aan omkoping. Vrij onbewust en onschuldig weliswaar.

In het zuiden van Jakarta werd er vorige maand een prachtige nieuwe drivingrange geopend en ik was onderdeel van de uitgenodigde pers. Na het bijwonen van de persconferentie, die overigens in het Engels zou zijn maar gewoon in het Bahasa Indonesia gehouden werd, kreeg ik een envelopje. Mijn collega en ik roken al wat hier aan de hand was en bij het inspecteren van de inhoud bleek er inderdaad geld in te zitten.

Maarliefst IDR 300.000, ongeveer €23,-. Waarom we dat kregen? Geen idee. Ik kan nu wel zeggen dat ik ben omgekocht voor onduidelijke doeleinden. Deze manier van corruptie spreekt mij, als arme student, trouwens best aan.

Soms zijn bedrijven hier tot aan het enge kapitalistisch. Enkele weken achter elkaar hadden we op dinsdagmiddag bij een bekende pizzaketen telefonisch besteld omdat ze dan een 2-for-1 deal hebben. Je hoeft geen Nederlander te zijn om uit te rekenen dat dit best een goede deal is. Het komt neer op ongeveer € 2,30 per pizza!

We hadden echter een enkele keer overgeslagen en plotseling werden we gebeld, vlak na lunchtijd, met de vraag of we nog pizza's gingen bestellen. Lichtelijk verbouwereerd antwoordde mijn collega dat we al geluncht hadden en er werd opgehangen. Sindsdien worden we meestal gebeld op dinsdagmiddag rond etenstijd, omdat we misschien nog niet geluncht hebben.

Het leukste aan het werken voor magazines is het gebruiken van vouchers die we krijgen door barter deals, ofwel ruilhandel. Zo had een collega van mij een bioscoop als adverteerder weten te strikken door middel van een gedeeltelijke ruilhandel. Dit hield in: IDR 4.000.000 (€ 300,-) aan bioscoopkaartjes, geldig voor twee maanden. Een kaartje kost normaal IDR 50.000. Juist, we hadden 80 bioscoopkaartjes gekregen.

Onlangs ben ik met mijn vriendin een weekendje naar Bandung geweest waarbij we enkel de kosten voor de trein kwijt waren. De hotelovernachtingen waren gedekt met hotelvouchers. Het is zonde, maar de meeste vouchers gaan nooit op. Zo zitten er in het voucherenvelopje nog gratis mogelijkheden voor massages, een spa bezoekje, dineren, en 53 bioscoopbezoekjes, maar die zijn allemaal verlopen.

Er zijn nog een heleboel andere lange en korte verhalen over het wel en wee van werken in Jakarta, wellicht dat iemand daar ooit interesse in toont. Voor ons zit het er over iets meer dan twee weken op, dan gaan we afstomen op Bali voordat we terugvliegen naar Nederland. In de tussentijd moeten we nog eenmaal ons visum verlengen. Dat is alles behalve lachen.

Reizen Indonesie

Specialisten Indonesië

Stay tuned

Wil jij elke maand naar Indonesië?

  • Schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief boordevol foto's, prijsvragen en insider tips.
  • Ook ontvang je speciale deals van onze partners.
  • En profiteer je van de leukste kortingen op reisproducten.

Aanmelden nieuwsbrief

Indonesië kenner
Sponsors