Sjoerd en Betty De Vulcano – Ganung Agun

De Vulcano – Ganung Agun

door Sjoerd en Betty

Volgens de Balinese mythologie plaatsten de goden, toen zij de Bergen schiepen, de hoogste piek in het oosten. Deze windstreek staat bij de Balinezen bijzonder hoog in aanzien. In elke tempel op Bali bevindt zich een schijn die is gewijd aan de geest van Ganung Agung. Balinezen geven zo uitdrukking aan hun eerbied voor deze heilige vulkaan.

Opnieuw een lange rit voor de boeg, maar als je wat wilt zien, moet je er wat voor over hebben. We willen vandaag de vulkaan graag zien en onderweg nog iets van de rijstvelden, Ook willen wij een bezoek brengen aan een lokale familie. Eerst laat onze chauffeur zijn huis zien.

De vulkaan heeft in 1963 voor het laatst van zich doen horen. We worden opgehaald van het hotel om de trip te beginnen. We hebben afgesproken een beetje inlands te gaan rijden om de sawa’s (rijstvelden) te gaan bekijken. Opnieuw rijden we over slechte wegen in een land waar de tijd heeft stilgestaan.

Onze taxichauffeur zegt dat het geld blijft steken in Djakarta, en dat kun je zien ook. Bali is arm en wordt gezien als een derde wereldland. Wel komt hier langzaam verandering in. Alleen bij hotels en dergelijke komt enigszins het kapitaal om de hoek kijken. De toerist is dus belangrijk voor Bali.

We komen aan bij een lokale familie. Het is een klein dorpje, een klein beetje vervallen, waar we al snel op plaats van bestemming zijn. We worden verwacht door een gezin van twee kinderen, een man en vrouw en nog een familielid. De familie woont hier allemaal bij elkaar. Na wat cadeaus voor de kinderen en de vrouw, laat onze chauffeur na de kennismaking eerst de omgeving even zien. Sawa’s en een ravijn die één kilometer naar beneden loopt. Daar is hun douche vertelt hij, een kleine waterval. Het is wel oppassen daar, dikke slangen en zeer giftig… We besluiten resoluut niet af te dalen.

Bij hem thuis weer aangekomen, zien we dat het zeer arm is. Er is niets, het enige wat ze ons aan kunnen bieden is een kokosnoot. We willen niet afslaan en gaan dus aan de kokosnoot. Hij maakt ze één voor één, zodat we een fijne verfrissing hebben. Best lekker hoor, en zeker goed voor de dorst. Heb je honger? Dan lepel je de kokosnoot uit.

Wanneer je naar het toilet moet, spoelen ze eerst even met wat bergwater. Een normaal toilet is alleen in de hotels en dergelijke. De hygiëne is bedroevend, maar dat kan niet anders als er geen geld is.

We vervolgen onze rit naar de vulkaan na afscheid genomen te hebben van deze o zo gastvrije mensen. Na nog wat sawa’s gezien te hebben, komen we aan bij de vulkaan. Een prachtig gezicht, het is net of er een sluier hangt. Dit komt door de donkere kleuren van de lava.

We gaan een restaurant binnen met het beste uitzicht op de vulkaan. Je ziet hier overal weer mensen die hun waren proberen te verkopen. Ik zie een verschrikkelijk mooi schaakspel, een handgemaakte uitgesneden bord met schaakstukken. Ik probeer af te dingen. De verkoper waagt een kans bij ons, hij probeert op allerlei manieren het te verkopen. Het is te duur en besluiten niet verder te gaan met hem. 

We gaan in het restaurant voor een drankje en een jaffle. Onze chauffeur wilt niet bij ons aanschuiven, hij zit afzonderlijk te eten en te drinken. Toch laat hij zich overhalen het drankje wel met ons te drinken, maar voor eten gaat hij ergens anders naartoe. Ze doen dit, omdat ze anders eten en ons niet tot last willen zijn, maar ook omdat ze klanten in de zaak brengen en zij dan gratis mee-eten. Ook zijn ze onze gebruiken niet gewend. Hun voedsel ziet er iets anders uit dan het onze. 

We genieten nog even van onze uitzichten en maken mooie foto’s van de vulkaan. Echt een hele mooie omgeving. Waar een arm land rijk in kan zijn. Wanneer we gebruik maken van het toilet, worden we geholpen door een klein jongetje die ons helpt met zeep en een klein handdoekje. De zeep is rijkelijk geparfumeerd, je ruikt de aardbeien heel sterk. Wanneer ik hem een kleine fooi geef, springt hij een gat in de lucht.

We lopen nog even rond en dezelfde man komt weer bij me met zijn schaakspel. We zien er definitief van af en houden voet bij stuk. Nu probeert hij het bij mijn neef, maar die heeft verder geen belangstelling. Wel heeft hij eerder een hele mooi olifant gekocht, werkelijk een prachtig exemplaar.

We gaan weer in de auto en zo komen er nog eens tientallen verkopers op ons af die nog wel iets willen verkopen. (houtsnijwerk, sieraden, sarongs, kaarten, shirts en dergelijke). Onze chauffeur geeft een sein dat we weggaan.

Over Sjoerd en Betty

Sjoerd (55) en Betty (53) Flameling zijn gek van reizen. Toen ze hun tocht in Australië afsloten met  een tripje naar Bali, verloren ze hun hart aan Indonesië. Sinds die keer komen ze regelmatig terug naar dit prachtige land.

Waarom? Vanwege de vriendelijke en behulpzame bevolking, de paradijselijke sfeer en het groene en rustige landschap. Het verkeer is chaotisch en mensen proberen je van alles te verkopen, maar ook dat hoort bij de cultuur. Volgens de Flamelingen is het door dit alles net of Indonesië je pakt.

Ze willen maar al te graag hun verhalen en ervaringen op Indonesie.nl delen. ‘Wat we allemaal hebben meegemaakt is onvoorstelbaar.’

Specialisten Indonesië

Meer Indonesie.nl

Sponsors