Haantje de voorste
"In Holland we think cockfights are very cruel". Vriendje wendt zich tot Wayan, onze gids van de dag. Ik werp vriendje een blik toe die duidelijk maakt dat dit wellicht niet de juiste insteek van deze discussie is. Gids Wayan kijkt hem vooral volledig verbaasd aan…
We zitten in de taxi op weg naar de volgende stop van onze dagtrip op Bali. We passeren een dorpje waar langs de kant van de weg een hanengevecht in volle gang is. Vol afschuw bekijk ik het tafereel. Hoe kan het dat mensen dit als vermaak zien? Hoe kan het dat niemand een moment stil lijkt te staan bij het leed van deze hanen?
Ik zet me over deze gedachten heen en vraag Wayan voorzichtig of hij wat met de hanengevechten heeft. Zijn ogen lichten direct op. Enthousiast vertelt hij ons over deze typische traditie. Dat ook hij zo nu en dan zijn geld inzet bij één van de vele gevechten. Zijn gezicht straalt en het wordt ons langzaam duidelijk dat de hanengevechten voor de Balinezen niet zomaar een wrede vorm van entertainment is, het zit verweven in hun cultuur.
Terwijl ik het allemaal aanhoor en het probeer te begrijpen is vriendje direct kritisch. Hij vertelt Wayan dat dit in Nederland onacceptabel zou zijn en als dierenmishandeling gezien wordt. Ik probeer het betoog van vriendlief te vertalen naar een iets genuanceerder geheel, maar het mag niet baten. Ik zie aan Wayan dat het standpunt dat wij hebben hem volledig ontgaat. Ook de voorzichtige vraag of hij het dan niet enigszins zielig vindt voor de vechthanen komt niet binnen. De hanengevechten zijn voor hem een onderdeel van zijn leven.
Wat mij wellicht nog wel meer verbaast is het geld dat er mee gemoeid is. Zelfs de armste Balinees zet graag een leuk bedrag in op één van de hanen tijdens een gevecht. Ook al betekent dit dat zij hun complete dagloon er doorheen jagen. Ook Wayan, die even daarvoor nog heeft aangegeven hoe zwaar hij en zijn gezin het vaak hebben, vertelt vrolijk dat hij graag wat mag wedden tijdens de gevechten. Ik frons mijn wenkbrauwen en laat dit even bezinken. Het is toch eigenlijk te gek voor woorden! Je dagloon inzetten op een opgefokte haan en vervolgens de avondmaaltijd niet kunnen betalen. Maar ja, laten we eerlijk zijn. Hoe vaak gaan wij niet tegen beter weten in een avondje uit, terwijl we weten dat we daardoor aan het einde van de maand de spreekwoordelijke eindjes aan elkaar moeten knopen? Dit lijken twee compleet verschillende zaken. Maar zijn etentjes & drankjes doen met vrienden niet net zo goed in onze cultuur verweven als de hanengevechten in die van de Balinezen?
Dit soort ervaringen leren me dat een keihard oordeel simpelweg niet mogelijk is. Cultuur speelt een hele grote rol in hoe we dingen zien en we moeten dat dan ook altijd meenemen in ons oordeel. Zelf kan ik het fenomeen 'Hanengevechten' vanuit mijn Hollandse standpunt niet goedkeuren. Maar een oordeel over deze Balinese traditie heb ik ook niet. Het is een cultuurverschil. Maar als mijn buurman morgen aankondigt een hanengevecht te organiseren in zijn knusse achtertuintje denk ik dat ik even oversla.
Over Brenda
Ik ben een 29-jarige kwebbelkous met een passie voor reizen, cultuur en religie. Daarnaast ben ik een tikje impulsief en heb ik een belachelijke angst voor ongevaarlijke beestjes. Dit laatste weerhoudt me er echter niet van om te reizen!
Van kleins af aan heb ik altijd de wens gehad om een reis te maken naar Indonesië. De voornaamste reden hiervoor was de geschiedenis van mijn opa, die als soldaat diende in Nederlands-Indië. In onze typisch Hollandse familie was dankzij mijn opa de Indische keuken ook altijd goed aanwezig.
Na jaren reizen door andere landen kreeg ik vorig jaar eindelijk de kans om voor drie weken af te reizen naarBali & Gili Trawangan. Een prachtige reis met geweldige ervaringen. Geen doorgewinterde Indonesië reiziger dus, maar iemand die alles voor het eerst heeft ervaren. Voor Indonesië.nl blog ik dan ook graag over de 'eerste keer' Indonesië!