Sjoerd en Betty Sanur

Sanur

door Sjoerd en Betty

In 1906 verging voor de kust van Sanur een Chinese zeilschip.Volgens de plaatselijke traditie werd een schipbreuk door de eilandbewoners beschouwd als een geschenk van Baruna, de god van de zee. De bevolking van Sanur vond dat zij recht hadden op het wrak. Deze claim, die in strijd was met een inmiddels tussen de Balinezen en de Nederlanders gesloten verdrag, verschafte de Nederlanders een excuus om de strijd aan te gaan met de vorst van Badung.

In plaats van door te gaan met het hopeloze gevecht tegen de beter bewapende Nederlandse strijdmacht, liepen de vorst en zijn gevolg, gekleed in het wit en met krissen in de hand, regelrecht het Nederlandse geweervuur tegemoet in een rituele zelfmoord. Slechts een klein kind overleefde de slachting van 1906.

Het Grand Bali Beach Hotel een project uit het Soekarno tijdperk, werd in 1966 in gebruik genomen. Het werd gebouwd met geld dat door de Japanners na de Tweede Wereldoorlog werd geschonken als een soort van herstelbetaling. In 1992 werd het hotel volledig in de as gelegd, maar werd herbouwd en kon nog geen twee jaar na de brand worden heropend.
Het hotel is groot en een ware blikvanger.

Sanur was Bali’s eerste toeristische bestemming. Inmiddels is Sanur een badplaats met een levendig centrum en een groot aantal winkeltjes, bars en restaurants. Sanur is een gezellig plaatsje waar de bevolking behulpzaam en vriendelijk is. Er zijn veel luxe hotels en luxueuze huisjes gebouwd wat Sanur een ideale bestemming voor een vredige en rustige vakantie maakt. 

Op het langgerekte zandstrand kom je van alles tegen. Loop langs de kust en je komt diverse shops tegen waar van alles en nog wat te koop is. Van houtsnijwerk tot schilderijen en van kleren tot schoenen, goud en zilver, riemen en nog veel meer. Het mooie ervan is het onderhandelen, er hangt geen prijskaartje aan. Afdingen is als een soort van sport. Je moet er aan meedoen. De verkoper vraagt een veel te hoge prijs, jij noemt een hele lage prijs. Het komt er op neer dat je het met z’n tweeën eens wordt ergens in het midden. Meestal is dit wel het geval of je moet het wel heel erg bont maken of het product beslist niet willen hebben.

In Sanur leerden we een Belg kennen, Eugene. Deze meneer was vier jaar geleden op Bali een hotel begonnen en wij moesten zeker even langskomen om alles te bekijken.Eugene had genoeg van zijn vaderland en verkocht de hele boel aan zijn neef om op Bali overnieuw te beginnen. Hij nam vier Balinezen in dienst en stuurde er twee naar Australië voor een studie. De een studeerde voor management en de ander kreeg een opleiding hotelschool. Zij brachten hun kennis over aan het andere personeel en nu draait de boel aardig. 

We besloten een kijkje te gaan nemen in zijn hotel. Het blijkt niet ver van ons hotel af te zijn en we besluiten door de winkelstraat van Sanur naar hem toe te gaan. Ik had totaal niet verwacht wat er achter de grote gevel te voorschijn kwam. Prachtig, alles mooi in het marmer maar wel in de stijl van Bali. We werden verwelkomt in de dinerzaal.Onze gastheer was niet aanwezig, maar wij werden direct meegenomen door iemand van de receptie. Zo hebben we het hele complex even bekeken, en dat is zeker de moeite waard. Alles erop en eraan, zwembad, luxe kamers en van alle gemakken voorzien. We lunchen hier en nemen wat te drinken. Als we aan het eten zijn komt Eugene aan en snelt naar ons toe. Een hele hartelijke en attente man die het hier goed voor elkaar heeft. We rekenen af en Eugene komt met voorstellen voor een volgende vakantie. 

We gaan terug naar ons eigen hotel via het gezellige winkelstraatje van Sanur en richting het strand om zo de kortste weg te nemen. Halverwege worden we door vier personen aangesproken. Het is niet helemaal duidelijk , maar na enig heen en weer praten komt het erop neer dat we onze medewerking even moeten verlenen aan een restaurant. Het restaurant was op 9 oktober feestelijk geopend, maar op 12 oktober was de bomaanslag op Kuta en sindsdien was er geen mens meer geweest. Doormiddel van een televisiecommercial zou er reclame gemaakt worden. Wij waren de ideale toeristen om in deze commercial te figureren.Wij stemden ermee in. En een fijne cocktail stond al voor ons klaar. Vriendelijke mensen waar wij graag de helpende hand boden.

Na deze lange dag nemen we een duik in het zwembad. We maken nog kennis met Nederlanders uit Esch. Deze mensen komen hier al wat langer en hebben iets met Bali, ze hebben hier ook een pleegzoon. Van het een kwam het ander en inmiddels hebben we met de vader kennisgemaakt. Van de pleegouders hebben we later de verhalen gehoord en vele foto’s gezien betreffende zijn achtergrond en familie.Ze doen dit geheel op hun eigen manier.Voor zulke mensen moet je respect hebben. Binnenkort gaan we ze in Nederland bezoeken. 

Ook leerden we in Sanur, Balinezen kennen, een schilder, houtcurvers, en mensen van het strand. Doordat Betty haar trekharmonica mee had hadden we altijd een vrij grote groep Balinezen bij ons. Ze vroegen wat voor soort muziek dit was, ze kenden het niet en vonden het in het begin zelfs iets vreemd. Maar alles went en de muziek vonden ze prachtig, applaus alom.We werden zelfs in het restaurant van het hotel gevraagd om te spelen. Als we er een dag niet waren, werden we aangesproken met wat en hoe. Ook had ik caps uitgedeeld en dat wisten ze maar al te goed. Ze vroegen naar meer en naar handdoeken, shirts, sokken en schoenen.We zijn begonnen met schoenen en de rest hebben we ook maar gegeven. Het mooie ervan was dat ze het meteen de volgende dag aanhadden. Ik denk dat het wel goed is terechtgekomen.

Over Sjoerd en Betty

Sjoerd (55) en Betty (53) Flameling zijn gek van reizen. Toen ze hun tocht in Australië afsloten met  een tripje naar Bali, verloren ze hun hart aan Indonesië. Sinds die keer komen ze regelmatig terug naar dit prachtige land.

Waarom? Vanwege de vriendelijke en behulpzame bevolking, de paradijselijke sfeer en het groene en rustige landschap. Het verkeer is chaotisch en mensen proberen je van alles te verkopen, maar ook dat hoort bij de cultuur. Volgens de Flamelingen is het door dit alles net of Indonesië je pakt.

Ze willen maar al te graag hun verhalen en ervaringen op Indonesie.nl delen. ‘Wat we allemaal hebben meegemaakt is onvoorstelbaar.’

Specialisten Indonesië

Meer Indonesie.nl

Sponsors