Het Olifantenpark
Het is een hele reis om bij het olifantenpark te komen. Je moet er zeker wat voor over hebben. De bereikbaarheid is heel slecht: wegen en paden zijn over het algemeen gebrekkig en het verkeer gaat zijn eigen weg. Bij ons in Nederland staat veiligheid voorop, maar hier is dat anders. Er is geen geld voor infrastructuur. Een vangrail of iets dergelijks is hier niet. Als je op sommige plekken naar beneden kijkt, de diepte in, is het soms even slikken. Soms denk je bij jezelf, was ik maar thuis. Maar achteraf is het wel een belevenis, en echt de moeite waard.
Het park op zich is mooi en netjes. Bij aankomst moet je een flinke entree betalen. Het zijn ook stevige prijzen die je moet betalen voor een jungle tour. In dit park kun je raften, kanoën en andere activiteiten doen, maar wij komen er voor de olifanten. We maken een tocht door het park op de jonge, Sumatraanse olifanten, die alles doen wat hun baasje ze opdraagt. We gaan door het park, door het water, geven ze eten en horen een fraai verhaal over de olifant. Iedere olifant heeft een eigen naam die iets te betekenen heeft. Als laatste zitten we nog even op de poot van de olifant voor een mooie foto.
Ondanks dat het park nogal afgelegen ligt zijn er nog aardig wat toeristen. We kijken nog even rond in het park en de laatste groep olifanten komt net aan. Door het water komen ze op ons af. Ik zeg nog, ‘Straks spuiten ze ons nat!’ Maar het is te laat, we hebben we al een nat pak. Ze laten even triomfantelijk van zich horen met trompettergeschal en verdwijnen dan uit het water. We geven ze nog wat eten en daarvoor bedanken ze ons door even een slurf te geven. Ze houden er duidelijk van om aangehaald te worden. Mooie dieren.
We gaan van hieruit nog even het museum bekijken. Het is gewijd aan de olifant en de prehistorie. Ook kun je hier nog een souvenir kopen die te maken heeft met de olifant. Dan keren we terug naar onze taxi voor de terugreis. Tijdens de terugreis stoppen we nog een paar keer voor een mooi plaatje of filmpje. Als je stopt moet je er rekening mee houden dat er in no-time mensen op je afkomen om je iets te verkopen. Als je niets wilt moet je het duidelijk aangeven, anders blijven ze doorgaan. Ze zullen niet meteen stoppen, maar houd voet bij stuk.
Het kopen is ook een sport op zich. Bieden en afdingen. Wanneer er honderd procent gevraagd wordt doe je een bod van twintig procent. Dan kom je uit op ongeveer een derde van de prijs. Dat moet je natuurlijk alleen doen als je er belang bij hebt.
We komen nog een pindaboer tegen die druk aan het oogsten is. Daar blijven we even bij stilstaan voor wat foto’s en filmpjes. Daarna hervatten we de weg terug en genieten we van wat we tegenkomen. Er komt ook vanuit het niets een ceremonie voorbij. Die is altijd heel kleurrijk en kan heel groot of klein zijn. Het is maar net waar het voor is. Maar even nieuwsgierig zijn kan geen kwaad.
Daarna gaan we verder naar ons hotel en nemen we afscheid van onze medepassagiers die in een naastgelegen hotel afgezet worden. We hebben een fijne dag gehad en gaan voor een frisse duik. Heerlijk even lekker afkoelen. Op de kamer douchen we lekker even en drinken we een lekker bakje koffie. Later op de avond gaan we naar het strand om ergens lekker te gaan dineren. Dat moet vast wel lukken.
Over Sjoerd en Betty
Sjoerd (55) en Betty (53) Flameling zijn gek van reizen. Toen ze hun tocht in Australië afsloten met een tripje naar Bali, verloren ze hun hart aan Indonesië. Sinds die keer komen ze regelmatig terug naar dit prachtige land.
Waarom? Vanwege de vriendelijke en behulpzame bevolking, de paradijselijke sfeer en het groene en rustige landschap. Het verkeer is chaotisch en mensen proberen je van alles te verkopen, maar ook dat hoort bij de cultuur. Volgens de Flamelingen is het door dit alles net of Indonesië je pakt.
Ze willen maar al te graag hun verhalen en ervaringen op Indonesie.nl delen. ‘Wat we allemaal hebben meegemaakt is onvoorstelbaar.’