Column Esther Mijn kleine pinda

Mijn kleine pinda

door Esther Groenendaal

In mijn vorige column schreef ik over mijn eerste ontmoeting met Indonesië acht jaar geleden, hetgeen niet geheel liefde op het eerste gezicht was.  Maar ik zette door. Ik nam de trein en reisde via Bogor en Bandung naar Yogyakarta. Ik genoot van de voorbij glijdende rijstvelden en het comfortabele reizen per trein.  In Yogyakarta ontmoette ik fijne reisgenootjes en belande vervolgens via Bromo in Bali. 

Bali... hier zou vervolgens mijn strandvakantie gaan beginnen. Helaas kwam ik van een koude kermis thuis. Kuta was zeker niet wat ik had verwacht. In plaats van op tropisch eiland met heerlijke stranden werd ik midden in de nacht gedropt in centraal Kuta tussen de dronken toeristen.  De volgende dag was niet veel beter. Ik had me klaarblijkelijk niet goed ingelezen en de verkeerde Balinese bestemming gekozen. Niet getreurd, de volgende dag vertrok een boot vanaf Lombok naar Flores.
 
Een ticket was snel geboekt en vervolgens genoot ik zes dagen lang van het mooie Nusa Tengara. Watervallen, onbewoonde eilandjes, lokale dorpjes met heel veel blije kindjes en de bekende komodo draken die alleen op de eilanden Rinca en Komodo dichtbij Flores leven.

Van de boot spong ik in het kraakheldere water en zwom met roggen, vissen in alle kleuren en het mooiste koraal. In de avond at ik de meest heerlijke Indonesische gerechten, dronk een Bintang en zong liedjes begeleid bij gitaar. Als het weer het toeliet, sliep ik boven op het dek en genoot van de sterren.  Dat ik zes nachten op een yoga matje sliep en eraf en toe een kakkerlak over me heen sjeesde midden in de nacht kon de pret niet drukken. Het was een prachtige reis. 

Na zes dagen was ik terug in Lombok en na een nacht Senggigi nam ik de boot naar de Gili eilanden. Eindelijk werd mijn ‘tropische eilanddroom’ werkelijkheid. Drie eilandjes in de vorm van een pinda net buiten de kust van Noord-West Lombok. Gili Air was mijn eerste stop. Een oase van rust. Een heerlijke hutje op het strand. Een diep blauwe zee met koraal, direct aan de kust. Een handvol restaurantjes en barretjes en een comfortable bed. 

Toen het me iets te saai werd, nam ik de boot naar het derde eiland, Gili Trawangan. Ik sprong op het strand, keek om me heen en was verliefd. Ik was thuis.

Over Esther

Ik ben een 42 jarige levensgenietster die na tien jaar te hebben gewerkt als sociaal-maatschappelijk werkster haar leven omgooide. 

In 2007 begon ik aan een groot avontuur en vertrok ik met mijn leven in een rugzak van Nederland naar Australië en Azië. Niet wetende dat dit een ongelooflijke reis zou gaan worden die nog steeds niet tot een einde is gekomen. 

Sinds vijf jaar woon ik op Gili Trawangan, een tropisch eilandje aan de noord/west kust van Lombok. Hier heb ik een baan in het toerisme en geniet ik van het heerlijke klimaat, het lekkere eten, de lieve mensen en voornamelijk van het relaxte levenstempo. Hier leven we volgens het begrip "jam karet" hetgeen zich laat vertalen naar "rubbere tijd". 

Specialisten Indonesië

Meer Indonesie.nl

Sponsors