In het jaar 2003 mijn man, zus, zwager en ik een tour gemaakt door Sumatra, Java en Bali. Het was een schitterende reis en een prachtige ervaring. Inmiddels is mijn man overleden en dit jaar moest ik gewoonweg weer naar Indonesië want mijn roots liggen daar namelijk.
Mijn zus en ik besloten op eigen gelegenheid te gaan, dus alles hebben we zelf gepland. Op 13 april 2008 zijn we vertrokken voor 25 dagen. We hadden Java en Bali gepland. In Jakarta hebben we ons oude huis opgezocht en dit hebben we gevonden. Het was nog exact hetzelfde huis, met als enige verschil dat er een vrij hoog hek voor het huis stond! Toch erg leuk het terug te hebben gezien, en dat na zo'n 55 jaar.
We waren 3 dagen in Jakarta. Met een taxi hebben we ons laten rijden naar Bogor. Ook daar hebben we gewoond en ook dit hebben we gevonden. In Bogor hebben we overnacht in een guesthouse. We hebben gebruik gemaakt van kleine busjes, angotan, die brachten ons overal heen en het was spot goedkoop.
Na 4 dagen zijn we terug gegaan naar Jakarta, want we zouden de trein pakken die ons naar Yogyakarta zou brengen. Een rit die 8 uur duurde, geweldig! Compleet met eten en drinken, dat was namelijk bij de prijs inbegrepen. Slim waren ze wel door ons eerst een maaltijd te laten bestellen, terwijl anderhalf uur later netjes een maaltijd werd voorgeschoteld. Honger hadden we toen niet meer.
We hebben zo ontzettend veel gezien. Aangekomen in Jogya zijn we in een taxi gestapt die ons naar Pakem bracht. Pakem ligt ongeveer 15 km boven Jogyakarta en daar hebben we gelogeerd in Rumah Damai. In dit guesthouse zijn we fantastisch ontvangen. We werden verzorgd door 3 meisjes die daarvoor zijn opgeleid. Ze koken, masseren en maken schoon. Het guesthouse ligt tussen de sawa's en kijkt uit op de berg Merapi. Dit was zo prachtig en rustig, nou ja rustig... 's avonds kon je elkaar maar lastig verstaan door krekels en toke`s. De ligging was geweldig! Rumah Damai is opgezet met de bedoeling dat al het geld dat binnen komt ten goede komt aan het iets verder gelegen kinderhuis voor straatkinderen. Het kinderhuis hebben we uiteraard ook bezocht. Ze doen daar goed werk. De kinderen krijgen onderwijs, waaronder ook computer-les, en dat is natuurlijk schitterend want de jeugd is de toekomst.
Na 5 dagen zijn we met een binnenlandse vlucht naar Bali gevlogen. We hebben het noorden van Bali gedaan, omdat het zuiden drukker is en daar waren we in 2003 al geweest. We zijn terecht gekomen in Lovina. Hier en daar hebben we gekeken naar een slaapplaats. We zijn terecht gekomen in Kalibukbuk. Hier hebben we kennis gemaakt met een Balinees gezin dat nieuwe guesthouses verhuurt. Er waren er 6 dus we hadden alle keus. We boften.
Met een prachtige kamer, voorzien van, airco,douch en klamboe, was het heerlijk wonen daar. We hebben tempels bezocht, spa-gebeuren aangedaan, veel in de zee gezwommen; gewoonweg vakantie gehouden.
Ja, en dan is het afgelopen. 6 mei moesten we vertrekken en dan is het voorbij! Jammer, jammer, jammer, ik heb veel heimwee, maar verplichtingen houden me hier. Maar zeker is het wel, volgend jaar ga ik dus weer. Het vliegen is prijzig, maar het leven in Indonesië is spotgoedkoop. Er zou veel voor Indonesië moeten worden gepromoot. Ze hebben het zo hard nodig en het is een mooi en heerlijk land. Er is veel te zien en te beleven en de natuur is prachtig. Al die bloemen, de kleuren en dan niet te vergeten de heerlijke temperatuur.
Mensen als jullie dit lezen geef het door dat dit land zo de moeite waard is!